ภาพความจำของไตรภพที่ยังคงวนเวียนอยู่ในห้วงคำนึงของความรู้สึกของเขา เขายังคงร้องเรียกไขว่คว้าร่างบางของหญิงสาวที่เขารักสุดหัวใจ ในขณะที่ตาทั้งสองข้างของเขายังคงปิดสนิทอยู่ เขาพยายามที่จะลืมตาขึ้นเพื่อมาจับจ้องมองใบหน้าของหญิงสาวที่เขาโหยหา แต่เปลือกตาของเขานั้นกลับหนักอึ้ง ไม่อาจที่จะเผยอเปิดขึ้นตามคำสั่งของเขา เขาทำได้เพียงเพรียกหาหญิงสาวคนรักที่ยังคงติดตรึงอยู่ในหัวใจของเขาเท่านั้น
แต่เมื่อเขาลืมตาขึ้นมา
เขากลับกลายเป็นภูเขาแห้งแล้งที่ต้นไม้และพืชพรรณซึ่งเคยอยู่รายล้อมตัวเขา ค่อยๆ ทยอยล้มหายตายจากเขาไป
“ถ้าหลังผ่าตัด ผมไม่หาย คุณแม่ถอดเครื่องช่วยหายใจผมออกได้เลยนะครับ ผมทรมาน” น้ำตาของไตรภพไหลรินออกมาเพื่อระบายความร้าวรานในจิตใจออกมา ร่างกายของเขาซูบผอม สีหน้าและแววตาที่เต็มไปด้วยความอ่อนแรง ไร้หนทางที่จะเดินไปต่อ
เกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ
และเรื่องนี้จะเกี่ยวกับภาพความจำอันตราตรึงของไตรภพหรือไม่นะ
ติดตามทุกเรื่องราวความรักของเขาและเธอได้ใน อสงไขยแห่งหัวใจ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น